In "The Time Keeper" vertegenwoordigt het personage Victor iemand die diep verstrikt is in het concept van de tijd, ter illustratie van de menselijke neiging om zich op het verleden te concentreren en tegelijkertijd de toekomst te verwaarlozen. Zijn weerspiegeling van een kind dat "gisteren" wenst, onthult een diepgaand misverstand over de voortgang van het leven. Het kind worstelt met het verlangen naar wat ooit was, miste de kans om vorm te geven en te omhelzen wat ons te wachten staat. Dit benadrukt de uitdagingen waarmee mensen worden geconfronteerd bij het in evenwicht brengen van hun spijt met hun ambities.

Het citaat suggereert een breder thema van tijdmanagement en het belang van leven in het heden. Victor's reis laat zien dat hoewel herinneringen waardevol zijn, er een cruciale behoefte is om in morgen en het potentieel ervan te investeren. Door de evolutie van Victor benadrukt het verhaal dat ware vervulling komt door te erkennen dat de toekomst een canvas is waar we op kunnen schilderen, in plaats van een voortzetting van het verleden. Dit inzicht moedigt lezers aan om hun relatie opnieuw te evalueren met tijd en de keuzes die ze maken.