In 'The Time Keeper' door Mitch Albom reflecteert het verhaal over hoe de komst van tijdwaarneming de menselijke perceptie van het leven heeft veranderd. Terwijl mensen de tijd begonnen te meten, vervaagde de inherente tevredenheid van eenvoudig bestaande bestaande. De constante tikken van de klok bracht een meedogenloos streven naar productiviteit, die de schoonheid van het huidige moment overschaduwde.

Deze verschuiving leidde tot een samenleving die zich richtte op het verzamelen van tijd, verlangend naar meer minuten en uren om doelen te bereiken, in plaats van te genieten van de rust die voortkomt uit het leven in het moment. De vreugde die werd gevonden in de eenvoudige ervaring van het leven tussen het ochtendgloren was verloren, en benadrukte de ironie van het streven naar meer terwijl het verliezen van wat echt belangrijk is.