Hij sprak nooit meer over die nacht, niet tegen je moeder, niet voor iemand anders. Hij schaamde zich voor haar, voor Mickey, voor zichzelf. In het ziekenhuis stopte hij helemaal met praten. Stilte was zijn ontsnapping, maar stilte is zelden een toevluchtsoord. Zijn gedachten achtervolgden hem nog steeds. '~ Pg 139
(He never spoke of that night again, not to your mother, not to anyone else. He was ashamed for her, for Mickey, for himself. In the hospital, he stopped speaking altogether. Silence was his escape, but silence is rarely a refuge. His thoughts still haunted him.'~pg 139)
Het personage in het verhaal wordt diep getroffen door een traumatische gebeurtenis, waardoor hij er de rest van zijn leven over zwijgt. Hij voelde zich schande over het incident en kon zichzelf niet brengen om het met zijn familie of iemand anders te bespreken. Deze stilte fungeert als een vorm van ontsnapping voor hem, hoewel het uiteindelijk geen echte troost biedt.
In het ziekenhuis symboliseert zijn keuze om te stoppen zijn...