Hij rende door het hart van de oude Midway, waar de gewichtsrug, waarzeggers en dansende zigeuners ooit hadden gewerkt. Hij liet zijn kin zakken en hield zijn armen eruit als een zweefvliegtuig, en om de paar stappen zou hij springen, zoals kinderen dat doen, in de hoop dat rennen zal draaien tot vliegen. Het leek misschien belachelijk voor iedereen die keek, deze witharige onderhoudsmedewerker, helemaal alleen, als een vliegtuig. Maar de lopende jongen zit in elke man, hoe oud hij ook wordt.
(He ran down the heart of the old midway, where the weight guessers, fortune-tellers, and dancing gypsies had once worked. He lowered his chin and held his arms out like a glider, and every few steps he would jump, the way children do, hoping running will turn to flying. It might have seemed ridiculous to anyone watching, this white-haired maintenaance worker, all alone, making like an airplane. But the running boy is inside every man, no matter how old he gets.)
De scène legt een nostalgisch moment vast terwijl een oudere onderhoudsmedewerker door een eens levendige kermis loopt, gevuld met de geluiden en bezienswaardigheden van waarzeggers en entertainers. In een speelse daad nabootst hij de vlucht van een vogel, die de onschuldige geest van een kind belichaamt. Dit grillige gedrag lijkt misschien dom voor toeschouwers, wat het contrast tussen zijn leeftijd en zijn acties benadrukt.
Dit gedrag symboliseert dat het innerlijke kind, ongeacht de leeftijd, in iedereen leeft. Het verlangen naar vrijheid en vreugde blijft bestaan en herinnert ons eraan dat de essentie van jongeren een bron van vreugde en vitaliteit kan zijn, waardoor de beperkingen van de volwassenheid overstijgen. De acties van de werknemer nodigen reflectie uit op de dromen en ambities die we allemaal dragen, ongeacht de omstandigheden van het leven.