Hij leek echt verbaasd. Bewonder me? Ja, zei ze ernstig. We doen allemaal dingen waar we spijt van hebben-dat heeft deel aan het mens zijn. En soms, denk ik, onthult morele kwaliteit zich niet zozeer in wat we doen, maar in wat we later zeggen over wat we hebben gedaan ...
(He seemed genuinely astonished. You admire me?Yes, she said gravely. All of us do things we regret--that's part of being human. And sometimes, I think, moral quality reveals itself not so much in what we do, but in what we later say about what we have done....)
De passage legt een moment van verrassing en reflectie tussen twee karakters vast. Het ene personage drukt verbazing uit dat ze door het andere worden bewonderd, met een benadrukte moment van kwetsbaarheid en verbinding. Deze bewondering dient als een herinnering aan gedeelde menselijke ervaringen, inclusief de fouten en spijt waarmee iedereen wordt geconfronteerd.
De reactie benadrukt dat spijt een universeel aspect van het menselijk bestaan is. Het personage suggereert dat ware morele kwaliteit niet alleen wordt getoond door acties, maar ook in de erkenning van die acties en de woorden die volgen. Dit idee nodigt uit die diepere contemplatie over eerlijkheid, verantwoordingsplicht en het belang van dialoog over onze beslissingen uit het verleden.