Het citaat weerspiegelt een moment van wanhoop en verlichting en benadrukt de nutteloosheid van het zoeken naar iets onbereikbaars. Het besef van het personage over de nutteloosheid van het bestaan ​​geeft een diepgaand gevoel van desillusie. Het benadrukt de existentiële strijd waarmee personen worden geconfronteerd die dwalen op zoek naar betekenis of doel in hun leven.

Naguib Mahfouz, door deze passage van "The Beggar, The Thief and the Dogs" en "Autumn Quail", duikt in thema's van zelfbewustzijn en de zoektocht naar identiteit. De treurige erkenning van het personage dient als een kritiek op degenen die de essentie van hun bestaan ​​over het hoofd zien, waardoor lezers de aard van het leven en het belang van zelfrealisatie moeten overwegen.