Hij kantelde zijn hoed een beetje terug, zodat hij de lucht duidelijker kon zien. Het was zo leeg, zo duizelig in zijn hoogte, zo onbezorgd door de man die een veld eronder overstak en dacht terwijl hij dat deed.
(He tilted his hat back slightly, so that he could see the sky more clearly. It was so empty, so dizzying in its height, so unconcerned by the man who was crossing a field beneath it, and thinking as he did so.)
Het personage in "The Kalahari Typing School for Men" reflecteert op zijn omgeving terwijl hij over een veld loopt. Door zijn hoed terug te kantelen, probeert hij de uitgestrekte lucht te bekijken, die enorm en onverschillig aanvoelt voor zijn aanwezigheid. Deze actie betekent zijn verlangen om contact te maken met de natuurlijke wereld om hem heen, terwijl hij ook zijn kleinheid benadrukt in vergelijking met de bovenstaande grandeur.
De leegte en hoogte van de hemel veroorzaken een gevoel van duizeligheid, wat zowel ontzag als contemplatie suggereert. Terwijl hij gedacht heeft, onderstreept het een moment van introspectie waar de schoonheid en de immensiteit van de natuur in tegenstelling tot zijn persoonlijke zorgen staan. Deze scène legt een universeel thema vast van het zoeken naar betekenis onder de uitgestrektheid van het bestaan.