Hij was niet gewend zichzelf te drukken met introspectie of zelfanalyse. Op deze manier was hij zoals de meeste mensen die zelden alleen zijn. Zijn geest slingerde niet in actie totdat een externe kracht het nodig had: een man of vrouw of een ander element van zijn materiële leven. Hij had zich overgegeven aan de drukke stroming van zijn leven en onderdompelde zich er volledig in. Alles wat hij van zichzelf zag was zijn weerspiegeling op het oppervlak van de stroom.
(He was not accustomed to busying himself with introspection or self-analysis. In this way he was like most people who are rarely alone. His mind did not swing into action until some external force required it: a man or woman or some other element of his material life. He had surrendered himself to the busy current of his life, submerging himself totally in it. All he saw of himself was his reflection on the surface of the stream.)
(He was not accustomed to busying himself with introspection or self-analysis. In this way he was like most people who are rarely alone. His mind did not swing into action until some external force required it: a man or woman or some other element of his material life. He had surrendered himself to the busy current of his life, submerging himself totally in it. All he saw of himself was his reflection on the surface of the stream.)
door Naguib Mahfouz
(0
Recensies)
Het personage beschreven in "Palace Walk" door Naguib Mahfouz toont een terughoudendheid om zelfreflectie of diep na te denken over zijn eigen leven. Zoals veel mensen die voortdurend omringd zijn door anderen, overweegt hij zijn innerlijke zelf niet totdat externe omstandigheden of mensen hem ertoe vragen dit te doen. Deze neiging benadrukt een gemeenschappelijk gedrag bij degenen die een drukke levens leiden, omdat ze vaak prioriteit geven aan onmiddellijke interacties en verplichtingen boven zelfonderzoek.
Hij heeft zich volledig gegeven aan de stroom van het leven om hem heen en wordt zo ondergedompeld in dagelijkse activiteiten dat hij nauwelijks zijn eigen identiteit herkent. De enige glimp die hij van zichzelf waarneemt, is een oppervlakkige, verwant aan het zien van zijn reflectie op het wateroppervlak. Deze metafoor benadrukt hoe losgekoppeld hij is van zijn ware zelf, wat suggereert dat hij ongeldig is van zijn eigen gedachten en gevoelens, verloren in de eisen van zijn omgeving.
Categorieën
Book
Author
Votes
0
0
Page views
426
426
Update
januari 24, 2025
januari 24, 2025
Rapporteren
Rapporteren een probleem
Rapporteren een probleem
Rate the Quote
Commentaar en beoordeling toevoegen
Gebruikersrecensies
Gebaseerd op 0 recensies
Nog geen beoordelingen toegevoegd.
Reacties worden niet goedgekeurd als ze SPAM, beledigend, off-topic, grof taalgebruik, een persoonlijke aanval of haat van welke aard dan ook bevatten.
Meer bekijken »
Other quotes in Palace Walk
Meer bekijken »
Other quotes in book quote
Meer bekijken »
Popular quotes
Taffy. Hij denkt aan Taffy. Hij denkt dat het nu zijn tanden eruit zou halen, maar hij zou het hoe dan ook eten, als het betekende dat het met haar zou eten.
Mitch Albom
Al onze menselijke inspanningen zijn zo, dacht ze, en het is alleen omdat we te onwetend zijn om het te realiseren, of te vergeetachtig zijn om het te onthouden, dat we het vertrouwen hebben om iets te bouwen dat bedoeld is om lang mee te gaan.
Alexander McCall Smith
De waarde van geld is subjectief, afhankelijk van de leeftijd. Op de leeftijd van één vermenigvuldigt men het werkelijke bedrag met 145.000, waardoor één pond lijkt op 145.000 pond voor een éénjarige. Op zeven - Bertie's leeftijd - is de multiplier 24, zodat vijf pond lijkt op 120 pond. Op de leeftijd van vierentwintig is vijf pond vijf pond; Op vijfenveertig wordt het gedeeld door 5, zodat het lijkt alsof een pond en één pond lijkt op twintig pence. {Alle cijfers met dank aan de Schotse overheidsadvies Folder: uw geld hanteren.}
Alexander McCall Smith
Niemand van ons weet zelfs hoe hij er ooit in is geslaagd om zijn LLB in de eerste plaats te krijgen. Misschien plaatsen ze tegenwoordig rechten in cornflakes in Cornflakes -dozen.
Alexander McCall Smith
Kijk, als je zegt dat de wetenschap uiteindelijk zal bewijzen dat er geen God bestaat, moet ik daarover van mening verschillen. Hoe klein ze het ook terugbrengen, tot een kikkervisje, tot een atoom, er is altijd wel iets dat ze niet kunnen verklaren, iets waardoor het uiteindelijk allemaal is ontstaan.
En hoe ver ze ook proberen de andere kant op te gaan – om het leven te verlengen, met de genen te spelen, dit te klonen, dat te klonen, honderdvijftig te worden – op een gegeven moment is het leven voorbij. En wat gebeurt er dan? Wanneer het leven ten einde komt?
Ik haalde mijn schouders op.
Zie je?
Hij leunde achterover. Hij glimlachte.
Als je aan het einde komt, begint God daar.
Mitch Albom
Kleine steden zijn als metronomen; Met de minste film verandert de beat.
Mitch Albom
Je zegt dat je had moeten overleden in plaats van mij. Maar tijdens mijn tijd op aarde stierven mensen ook in plaats van mij. Het gebeurt elke dag. Wanneer de bliksem een minuut nadat je weg bent, of een vliegtuig crasht waar je misschien op bent geweest. Wanneer uw collega ziek wordt en u niet doet. We denken dat zulke dingen willekeurig zijn. Maar er is een evenwicht aan alles. De ene verwelkt, de andere groeit. Geboorte en dood maken deel uit van een geheel.
Mitch Albom
We krijgen zoveel levens tussen geboorte en dood. Een leven om een kind te zijn. Een leven om volwassen te worden. Een leven om te dwalen, te vestigen, verliefd te worden, ouder te worden, onze belofte te testen, onze sterfelijkheid te realiseren-en in sommige gelukkige gevallen om iets te doen na die realisatie.
Mitch Albom
Maar een inktpenseel, denkt ze, is een loper voor de geest van een gevangene.
David Mitchell
Waar blunder is, denkt Luisa, is dubbelhartigheid
David Mitchell