Sully reflecteert op het uitdagende proces van het loslaten van langdurige woede, nadenken over hoe ze gevoelens van woede kunnen loslaten die een deel van hem zijn geworden. Hij realiseert zich dat het vrijgeven van deze woede aanvoelt als een onbekende ervaring, vergelijkbaar met het gevoel weg te drijven in een droom. Zijn emoties zijn gekoppeld aan zijn geschiedenis van wrok, waardoor de gedachte om op ontmoediging te gaan.
Terwijl hij echter een brief in zijn jeugdzaal leest, begint Sully Elliot Gray, iemand die hij als een vijand beschouwde, in een nieuw licht waar te nemen. In plaats van Elliot uitsluitend door de lens van eerdere grieven te zien, begint hij te begrijpen dat vergeving mogelijk is. Deze verschuiving in perspectief stelt Sully in staat om het idee te overwegen om zichzelf te bevrijden van bitterheid, wat een belangrijke emotionele transformatie in zijn reis aangeeft.