De tekst reflecteert op de complexe emoties die zijn gekoppeld aan het verlaten van je thuisland en de impact die het heeft op identiteit en verbondenheid. Het bespreekt de opvattingen van verschillende literaire figuren zoals Joseph Brodsky, Nabokov en Conrad, die er de voorkeur aan gaven weg te blijven van hun land op zoek naar troost. Ze werden geconfronteerd met de hartverscheurende realiteit dat terugkeren het confronteren van verlies en verandering betekende, omdat gekoesterde herinneringen en plaatsen vaak vervagen. Dit illustreert het diepgaande gevoel van ontkoppeling dat gepaard gaat met emigratie.

Omgekeerd pleiten stemmen als Dmitri Shostakovich en Boris Pasternak voor het belang van verbonden blijven met je wortels. Ze waarschuwen dat het verlaten van vitale verbindingen kan verbreken en een persoon zo levenloos kan maken als een holle boomstam. Dit creëert een dilemma voor individuen die zijn gescheurd tussen de wens om te vertrekken vanwege verschillende druk en het onvermogen om terug te keren naar wat ze ooit wisten en hielden. De auteur Hisham Matar bevat deze strijd en vraagt ​​zich af wat men moet doen als zowel vertrekkend als terugkeren pijn zijn.