Het citaat van "Princess Sultana's Daughters" door Jean P. Sasson suggereert een kritische observatie over menselijk gedrag in tijden van succes en tegenspoed. Het houdt in dat wanneer individuen of samenlevingen bloeien, ze minder bereid zijn om concessies te doen of samenwerking te zoeken, vaak prioriteit geven aan hun eigen belangen boven samenwerking.

Omgekeerd, tijdens perioden van strijd of zwakte, is er de neiging om arbitrage of hulp te zoeken, wat een verschuiving van prioriteiten weerspiegelt. Deze observatie benadrukt een patroon waarbij welvaart een zelfredzame houding veroorzaakt, terwijl ontbering een verlangen naar onderhandeling en compromis kan bevorderen als een middel om uitdagingen te overwinnen.