In "The Time Keeper" door Mitch Albom wordt het concept van het toebrengen van pijn op anderen als een misleide poging om onze eigen pijn uit te drukken, onderzocht. Dit gedrag komt vaak voort uit een dieper verlangen naar liefde en verbinding en onthult een fundamentele menselijke behoefte aan emotionele ondersteuning en begrip. In plaats van onze eigen pijn rechtstreeks aan te pakken, halen we soms uit, in de hoop opgemerkt of verzorgd te worden.

Dit citaat legt de paradox vast van hoe pijn een roep om hulp kan zijn. Het suggereert dat het kwetsen van anderen een weerspiegeling kan zijn van onze eigen innerlijke worstelingen en verlangen naar liefde, wat het belang van compassie en empathie benadrukt. Door dit te herkennen, kunnen we beginnen met het op gezondere manieren van onze emotionele wonden aan te pakken, waardoor genezing wordt bevorderd in plaats van cycli van pijn te bestendigen.