In zijn boek "Painting and Guns", drukt William S. Burroughs een verlangen uit om kunst te creëren die loutere vertegenwoordiging overstijgt en zijn eigen entiteit wordt. Hij vergelijkt zijn artistieke proces met dat van Paul Klee en benadrukt het belang van het inbrengen van zijn werk met vitaliteit en autonomie. Deze achtervolging is niet zonder risico's; Burroughs erkent de inherente gevaren van het creëren van iets dat krachtig genoeg is om zowel de kunstenaar als het publiek uit te dagen.

Burroughs omarmt bereidwillig het potentiële gevaar dat gepaard gaat met het creëren van dergelijke kunst. Hij ziet dit gevaar als een integraal onderdeel van de creatieve reis en weerspiegelt een diepe toewijding aan zijn vak. Zijn ambitie suggereert dat echte kunstenaarschap niet alleen gaat over veiligheid of comfort, maar over het confronteren van uitdagingen die de grenzen van expressie verleggen. Door deze lens wordt kunst een levende kracht die kan uitlokken en transformeren, resonerend met de complexiteit van het bestaan.