John Scalzi drukt een provocerend verlangen naar representatie in vrouwennetwerken uit door te suggereren dat een "lelijke" vrouw als woordvoerster zou kunnen dienen. Hij contrasteert dit met de gemeenschappelijke acceptatie van "lelijke" mannen in de media, en noteert figuren zoals Larry King, wiens uiterlijk onconventioneel maar toch succesvol is. Scalzi impliceert dat als de samenleving prestaties waardeert, het fysieke uiterlijk geen barrière zou moeten zijn voor vrouwen in vergelijkbare rollen.

Hij pleit voor het prioriteren van competentie boven conventionele schoonheid bij vrouwenleiders. Deze bewering daagt maatschappelijke normen over aantrekkelijkheid uit, vooral met betrekking tot vrouwen, en onderstreept het belang van het herkennen en belonen van talent en vermogen in plaats van alleen traditionele schoonheidsnormen te handhaven.