In het boek "The Time Keeper" van Mitch Albom reflecteert een personage op gevoelens van schaamte en hartzeer van niet -teruggestelde liefde. Ze heeft spijt van het gevoel dwaas te voelen en benadrukt hoe liefde op zich op zich de waardigheid niet afneemt. Het besef dat kwetsbaarheid in liefde een natuurlijke menselijke ervaring is, is een centraal thema.

Dit fragment onderstreept het idee dat het ervaren van onbeantwoorde liefde iemand niet als dwaas definieert, maar het is eerder een bewijs van hun vermogen om diep lief te hebben. De daad van het liefhebben van zichzelf wordt afgeschilderd als een kracht, en het personage leert haar emoties zonder schaamte te omarmen.