I {Music} werd geboren in de open lucht, in de pauzes van golven en het fluiten van zandstormen, de hoots van uilen en de kakels van Tui -vogels. Ik reis in echo's. Ik rijd in de wind. Ik was gesmeed van aard, robuust en rauw. Alleen de mens vormt mijn randen om me mooi te maken. {Hoofdstuk 2}
(I {Music} was born in the open air, in the breaks of waves and the whistling of sandstorms, the hoots of owls and the cackles of tui birds. I travel in echoes. I ride the breeze. I was forged in nature, rugged and raw. Only man shapes my edges to make me beautiful. {Chapter 2})
In "The Magic Strings of Frankie Presto" wordt muziek afgebeeld als een kracht die afkomstig is van de natuurlijke wereld, met zijn geluiden die voortkomen uit verschillende elementen zoals golven en zandstormen. De auteur, Mitch Albom, illustreert muziek als een levende entiteit die resoneert met de omgeving en de essentie van het leven vastlegt door de geluiden van de natuur. Deze connectie benadrukt hoe muziek met de omgeving is verweven en de wilde en ongetemde kwaliteiten van de natuurlijke wereld omarmt.
Het verhaal suggereert dat hoewel muziek inherent mooi is, het de menselijke invloed vereist om zijn vorm te verfijnen. Dit idee benadrukt de rol van de mensheid bij het vormgeven van artistieke expressie, waardoor muziek niet alleen een product van de natuur is, maar ook een samenwerking tussen het wild en de vervaardigde. De reis van muziek, reizen door echo's en rijden op bries, onderstreept zijn universele aanwezigheid en diepgewortelde verbinding met het leven zelf.