Ik portemonnee mijn lippen in verergering. Van alle plaatsen om de zomer door te brengen, hebben mijn ouders hier gekozen. Mijn moeder, The Socialite, heeft ervoor gekozen om haar zomer op een miljoen mijl afstand van de designerboetieks in Oxford Street door te brengen die ze begeert. Mijn vader, de makelaar van de rijken en beroemdheden, heeft ervoor gekozen om zijn zomer door te brengen op een plek waar de huizen nauwelijks de honderdduizend pond troffen. Mij? Ik heb ervoor gekozen om mijn zomer thuis door te brengen. Maar op zeventien ben ik een minderjarige. Dus mijn keuzes tellen niet mee. I
(I purse my lips in aggravation. Of all the places to spend the summer, my parents have chosen here. My mother, the socialite, has chosen to spend her summer a million miles away from the designer boutiques on Oxford Street she covets. My father, the estate agent to the rich and famous, has chosen to spend his summer in a place where the houses barely hit the hundred thousand pound mark. Me? I've chosen to spend my summer at home. But at seventeen, I'm a minor. So my choices don't count. I)
De verteller spreekt frustratie uit over het doorbrengen van de zomer op een ongewenste locatie die door hun ouders is gekozen. In tegenstelling tot hun moeder, die geniet van de luxe van designerboetieks, en hun vader, die met rijke klanten werkt, is de zomerbestemming een schril contrast met hun gebruikelijke levensstijl. De verteller voelt zich gevangen en benadrukt het conflict tussen ouderlijke beslissingen en persoonlijke verlangens.
Op zeventien wordt de verteller nog steeds als een minderjarige beschouwd, wat betekent dat hun voorkeuren weinig gewicht hebben van familiebeslissingen. Deze situatie benadrukt de gevoelens van de verteller van hulpeloosheid en ontevredenheid, omdat ze liever hadden genoten van hun zomer thuis in plaats van op een plek die niet in overeenstemming is met hun interesses of levensstijl.