Ik zal worden gedumpt waar de wiet vervalt, en de rest is roest en stardust
(I shall be dumped where the weed decays, And the rest is rust and stardust)
In de roman 'Lolita' van Vladimir Nabokov weerspiegelt het citaat een diepgaand sentiment over sterfelijkheid en het verstrijken van de tijd. De lijn suggereert een aangrijpende acceptatie van de vergankelijkheid van het leven, in tegenstelling tot de levendige ervaringen van het leven met het onvermijdelijke verval dat volgt. Het roept beelden van de natuur op, waarbij de levenden verweven raakt met de overblijfselen van het verleden, waardoor zowel schoonheid als verval symboliseert.
De vermelding van "Rust and Stardust" benadrukt verder de tijdelijke aard van het bestaan. Het trekt een verband tussen de aardse en de kosmische, die lezers herinnert aan hun plaats in het universum. Deze dualiteit benadrukt het idee dat hoewel de ervaringen van het leven kunnen vervagen, hun essentie is verweven in het grotere tapijt van het bestaan, waardoor persoonlijke reizen worden verbonden met de universele cyclus van leven en dood.