Ik was verbaasd over zijn volledige gebrek aan zelfmedelijden. Morrie, die niet langer kon dansen, zwemmen, baden of lopen; Morrie, die niet langer zijn eigen deur kon beantwoorden, zichzelf kon drogen na een douche of zelfs in bed omrolde. Hoe kon hij zo accepteren? Ik zag hem worstelen met een vork, plukte in een stuk tomaat, miste het de eerste twee keer - een zielige scène, en toch kon ik niet ontkennen dat zitten in zijn aanwezigheid bijna magisch serene was, dezelfde kalme bries die me kalmeerde op de universiteit.
(I was astonished by his complete lack of self-pity. Morrie, who could no longer dance, swim, bathe, or walk; Morrie, who could no longer answer his own door, dry himself after a shower, or even roll over in bed. How could he be so accepting? I watched him struggle with a fork, picking at a piece of tomato, missing it the first two times - a pathetic scene, and yet I could not deny that sitting in his presence was almost magically serene, the same calm breeze that soothed me back in college.)
In "Dinsdagen met Morrie" reflecteert Mitch Albom op de buitengewone acceptatie van zijn mentor, Morrie Schwartz, ondanks de slopende effecten van ALS. Morrie, ooit levendig en vol leven, wordt hulpeloos gemaakt, niet in staat om eenvoudige taken uit te voeren, zoals baden of wandelen. Maar wat verbazen Mitch is Morrie's gebrek aan zelfmedelijden. In plaats van in zijn toestand te wentelen, omarmt Morrie zijn lot met een opmerkelijke kalmte die een diepgaande indruk op Mitch laat.
Deze serene acceptatie in het licht van tegenspoed creëert een bijna magische sfeer wanneer Mitch hem bezoekt. Zelfs tijdens een schijnbaar zielig moment, zoals worstelen om een stuk tomaat te eten, schijnt Morrie's rustige houding erdoor. De rust die Morrie uitstraalt, herinnert Mitch aan hun gedeelde ervaringen op de universiteit en benadrukt een diepe les over volledig leven, ongeacht de omstandigheden. Morrie's vermogen om zijn fysieke beperkingen met genade onder ogen te zien, leert Mitch onschatbare inzichten over leven en dood.