Sultana's aangrijpende reflectie op haar leven vat de strijd samen waarmee veel vrouwen in onderdrukkende samenlevingen worden geconfronteerd. Ze erkent haar aangeboren vrijheid bij de geboorte, maar onthult hoe deze vrijheid in de loop van de tijd veranderde in een verstikkend bestaan, gekenmerkt door onzichtbare ketens. Deze ketens symboliseren maatschappelijke beperkingen die niet werden onderkend totdat ze volwassen werd om de impact ervan waar te nemen, wat leidde tot een leven dat overschaduwd werd door angst.

Het citaat geeft op krachtige wijze de plotselinge verschuiving weer van onschuld naar een beperkte realiteit, terwijl Sultana beseft dat de beperkingen die aan haar leven worden opgelegd haar zelfgevoel drastisch hebben veranderd. Met dit inzicht confronteert ze de harde realiteit van haar bestaan ​​in Saoedi-Arabië, waarbij ze zowel persoonlijke als maatschappelijke uitdagingen aanpakt waarmee vrouwen achter de sluier te maken krijgen.