Als je me vandaag opnieuw zou vragen om met je te trouwen, zou ik ja zeggen, zei Valentine. En als ik je vandaag pas voor het eerst had ontmoet, zou ik het vragen.
(If you asked me to marry you all over again today I'd say yes, said Valentine.And if I had only met you for the first time today, I'd ask.)
In de roman "Xenocide" van Orson Scott Card drukt het personage Valentine een oprecht gevoel uit over haar blijvende liefde. Ze denkt na over het idee dat ze, als ze de kans zou krijgen om opnieuw te beginnen, er graag voor zou kiezen om opnieuw met haar partner te trouwen. Deze verklaring benadrukt de diepgang en consistentie van haar gevoelens in de loop van de tijd, en toont een toewijding die de test van jaren doorstaat.
Valentine's woorden suggereren dat ware liefde niet alleen over het verleden gaat, maar ook resoneert in het heden. Zelfs als ze elkaar vandaag voor het eerst zouden ontmoeten, blijft haar verlangen om een relatie na te streven sterk. Dit perspectief benadrukt het tijdloze karakter van liefde, waarbij de eerste vonk en verbinding op elk moment opnieuw kunnen ontbranden.
