Op een vreemde manier was ik jaloers op de kwaliteit van de tijd van Morrie, zelfs terwijl ik de afnemende voorraad klaagde. Waarom hebben we ons bezig met alle afleidingen die we hebben gedaan? .. Geef dagen en weken van ons leven op, verslaafd aan het drama van iemand anders.
(In a strange way, I envied the quality of Morrie's time even as I lamented its diminishing supply. Why did we bother with all the distractions we did? .. give up days and weeks of our lives, addicted to someone else's drama.)
Mitch Albom reflecteert op het kostbare karakter van de tijd in zijn boek "Dinsdagen met Morrie." Hij bewondert het vermogen van Morrie om zich te concentreren op wat er echt toe doet, en contrasteert het met de neiging van de samenleving om te verdwalen in afleiding. Albom geeft een gevoel van afgunst uit naar de kwaliteit van tijd van Morrie, vooral als hij geconfronteerd wordt met zijn onvermijdelijke einde.
Deze realisatie vraagt Albom ertoe aan te stellen de manier waarop mensen prioriteit geven aan hun leven, vaak momenten verspillen aan het nastreven van triviale zaken die anderen ten goede komen. Hij dringt er bij de lezers op aan om de waarde van hun eigen tijd te overwegen en meer zinvolle engagementen te kiezen, in plaats van betrapt te raken in de complexiteit van afleiding en drama.