Het is anders als de persoon van wie je houdt overlijdt. Er is een vreselijke finaliteit aan de dood. Maar het is definitief. Het einde. En er zijn de begrafenissen, familiebijeenkomsten, rouwen, al die noodzakelijke rituelen. En ze helpen, geloof me. Wanneer het object van je liefde gewoon verdwijnt, is er geen manier om met het verdriet en de pijn om te gaan.
(It's different when the person you love dies. There's an awful finality to death. But it is final. The end. And there's the funeral, family gatherings, grieving, all of those necessary rituals. And they help, believe me. When the object of your love just disappears, there's no way to deal with the grief and pain.)
De ervaring van het verliezen van een dierbare brengt een diep gevoel van eindigheid met zich mee dat diep gevoeld wordt. Als iemand overlijdt, betekent dat een definitief einde, gepaard gaande met rituelen zoals begrafenissen en familiebijeenkomsten die helpen bij het verwerken van het verdriet. Deze tradities helpen de achterblijvers om met hun verlies om te gaan en bieden een gestructureerde manier om met hun emoties om te gaan.
Wanneer een geliefd persoon daarentegen eenvoudigweg zonder uitleg verdwijnt, bemoeilijkt dit het rouwproces. De afwezigheid laat een leegte achter die moeilijk te navigeren is, omdat er geen traditionele ceremonies of bijeenkomsten zijn om de pijn te helpen erkennen. Deze onzekerheid kan leiden tot een intensere en desoriënterende vorm van verdriet, waardoor het moeilijker wordt om afsluiting te vinden.
