Het is nogal moeilijk om te beslissen als mensen volwassen zijn,' lachte Anne. 'Dat is een waar woord, liefje. Sommigen zijn volwassen als ze geboren worden, en anderen zijn nog niet volwassen als ze tachtig zijn, geloof me. Diezelfde mevrouw Roderick waar ik het over had, is nooit volwassen geworden. Ze was op haar honderdste nog net zo dwaas als toen ze tien was.' 'Misschien heeft ze daarom zo lang geleefd,' opperde Anne.
(It's rather hard to decide just when people are grown up,' laughed Anne.'That's a true word, dearie. Some are grown up when they're born, and others ain't grown up when they're eighty, believe me. That same Mrs. Roderick I was speaking of never grew up. She was as foolish when she was hundred as when she was ten.''Perhaps that was why she lived so long,' suggested Anne.)
In "Anne's House of Dreams" denkt Anne na over het concept van volwassenheid, waarbij ze grapjes maakt dat het een uitdaging is om te bepalen wanneer iemand volwassen wordt. Ze deelt haar gedachten met een vriendin en merkt op dat sommige mensen vanaf hun geboorte volwassen lijken, terwijl anderen tot op hoge leeftijd kinderlijk blijven. Deze observatie benadrukt het idee dat leeftijd niet noodzakelijkerwijs gelijk staat aan wijsheid of volwassenheid.
Anne introduceert vervolgens het voorbeeld van mevrouw Roderick, die, ondanks haar hoge leeftijd, haar hele leven een jeugdige dwaasheid behield. Dit gesprek suggereert dat haar grillige karakter misschien heeft bijgedragen aan haar lange levensduur. Via deze dialoog onderzoekt de auteur de nuances van het opgroeien en de verschillende manieren waarop mensen op verschillende leeftijden met het leven omgaan.
