In het boek "Maisie Dobbs" van Jacqueline Winspear drukt het personage een gevoel van doel uit te midden van onrust. Door het maken van schelpen te maken, voelen ze een niveau van bijdrage aan de oorlogsinspanning, die hen enige troost biedt. Deze activiteit staat in contrast met het gevoel van inactiviteit die degenen die niet direct bij gevecht betrokken zijn plaagt.

Het citaat benadrukt het innerlijke conflict van willen helpen terwijl je fysiek van de frontlinie wordt verwijderd. Het vangt het emotionele gewicht dat wordt gedragen door personen die ernaar streven een verschil te maken, vooral in tijden van crisis, zich meer vervuld voelen wanneer ze actie ondernemen in plaats van passief te blijven, terwijl anderen in gevaar komen.