Dit citaat weerspiegelt een diepgaande observatie over de neiging van de samenleving om helden te verafgoden op basis van hun uiterlijke verschijningen. Mensen bewonderen deze figuren vaak wanneer ze op hun best zijn en presenteren een gepolijst en ongerept beeld. Deze oppervlakkige waardering kijkt uit over de offers en worstelt deze helden in hun dienst.

De auteur benadrukt de ironie van deze selectieve bewondering, omdat het impliceert dat de samenleving de voorkeur geeft aan helden in een perfecte staat in plaats van de echte pijn en wonden die ze dragen te erkennen. Het vestigt de aandacht op het belang van het begrijpen en waarderen van de ware kosten van heldendom, die vaak ongeziene uitdagingen en persoonlijke offers met zich meebrengen.