Evenzo is elke verstoring, of het nu is opgelost of niet, ruimte maken voor een innerlijke verloving. Terwijl een schop de aarde opgaat en verplaatst, op een manier die gewelddadig moet lijken voor de aarde, wordt een binnenruimte onthuld voor het graven. Op deze manier, wanneer ervaring ons opent, voelt het vaak gewelddadig en de drang, heel natuurlijk, is om die opening bij te vullen, om het te maken zoals het was. Maar elke ervaring graaft een diepte uit, die zijn wijsheid onthult ooit geopend voor lucht.
(Likewise, every disturbance, whether resolved or not, is making space for an inner engagement. As a shovel digs up and displaces earth, in a way that must seem violent to the earth, an interior space is revealed for the digging. In just this way, when experience opens us, it often feels violent and the urge, quite naturally, is to refill that opening, to make it the way it was. But every experience excavates a depth, which reveals its wisdom once opened to air.)
Elke verstoring van het leven, of het nu wordt opgelost of niet, dient het doel van het uitlokken van diepere innerlijke betrokkenheid. Net zoals een schop de aarde verstoort, schijnbaar geweld veroorzaakt, ontdekt het ook een nieuwe ruimte voor reflectie en begrip. Dit loopt parallel met onze ervaringen; Wanneer we uitdagende situaties doorlopen, voelt het vaak verontrustend, wat de wens aan de wens om terug te keren naar onze vorige staat van comfort.
Deze ervaringen kunnen ons echter openstellen, waardoor groei en inzicht mogelijk is. Hoewel we instinctief eventuele emotionele hiaten willen invullen die tijdens deze omwentelingen zijn gecreëerd, legt elke uitdaging diepere wijsheid in ons bloot die kan floreren wanneer ze de kans krijgen om te ademen en te worden verkend.