Vele jaren later bleef de rechtervleugel Sagan lammeren, ruim nadat de man dood was, terwijl de aanval van Seitz op de nucleaire winter in de jaren negentig werd overgenomen door Rush Limbaugh en door romanschrijver Michael Crichton in de 2000s.110 Wat was er aan de hand? Het antwoord is dat de rechtse wending tegen de wetenschap was begonnen.
(Many years later, the right wing continued to lambast Sagan well after the man was dead, while Seitz's attack on nuclear winter was reprised by Rush Limbaugh in the 1990s and by novelist Michael Crichton in the 2000s.110 What was going on? The answer is that the right-wing turn against science had begun.)
Zelfs jaren na het overlijden van Carl Sagan, richtten critici van de rechtervleugel zich hard aan hem, wat een verontrustende trend aantoonde. Deze voortdurende kritiek omvatte een heropleving van aanvallen op het concept van nucleaire winter, aanvankelijk naar voren gebracht door natuurkundige Richard Seitz, met opmerkelijke cijfers zoals Rush Limbaugh en auteur Michael Crichton die deze gevoelens in de jaren negentig en 2000 echoden.
Dit weerspiegelt een breder fenomeen: een duidelijke verschuiving onder conservatieven tegen wetenschappelijke consensus. De "handelaren van twijfel" van Naomi Oreskes benadrukt hoe bepaalde wetenschappers en invloedrijke publieke figuren wetenschappelijke bevindingen verkeerd hebben voorgesteld om dringende kwesties te ondermijnen, zoals klimaatverandering en tabaksgerelateerde gezondheidsrisico's, die een verontrustende agenda onthullen die in scepticisme naar sceptisch is geworteld.