Herinneringen stroomden over haar heen, en ze ging rechtop zitten, beelden kwamen in haar gedachten samen, de sneakergolf van verdriet die haar opnieuw in zijn riptide -trek vangen, waardoor ze aan wal was gewassen, beroofd, met twee diepe verlangens: voor altijd slapen, of om het leven voor hen allebei te leven. Oh
(Memories streamed over her, and she sat up, images converging in her mind's eye, the sneaker wave of grief catching her in its riptide pull once again, leaving her washed ashore, bereft, with two deep desires: to sleep forever, or to live life for them both. Oh)
In "Journey to München" van Jacqueline Winspear ervaart de hoofdrolspeler een golf van herinneringen die haar overweldigen. De intensiteit van verdriet overspoelt haar en trekt haar in een diepe emotionele onrust, waardoor een gevoel van verlies ontstaat. Dit diepgaande moment laat haar gevoel geïsoleerd en verlangen naar ontsnappen uit haar pijn.
Ze worstelt met twee contrasterende verlangens: de wens om voor onbepaalde tijd te slapen om haar verdriet te vermijden of de vastberadenheid om fel te leven ter nagedachtenis aan degenen die ze heeft verloren. Dit interne conflict illustreert de strijd tussen wanhoop en de hoop om geliefden te eren door haar voortdurende bestaan.