In het fragment confronteert de verteller haar moeder over de gevaren van het gedrag van haar vader, en spoort haar aan hem te verlaten omwille van hun familie. De moeder reageert met ongeloof, benadrukt haar loyaliteit aan haar man en schok uit dat haar kind zoiets zou suggereren. De emotionele spanning benadrukt de strijd van de moeder tussen liefde en de harde realiteit van de zelfvernietigende neigingen van hun vader.

De verteller voelt een gevoel van ontslag over de acties van hun vader en erkent dat zijn keuzes niet alleen schadelijk zijn voor zichzelf, maar ook voor het hele gezin. Ondanks dat ze nog steeds voor hem zorgt, vreest ze dat het in dezelfde situatie blijven uiteindelijk hun ondergang zal veroorzaken. Dit interne conflict illustreert de complexiteit van familieloyaliteit en de moeilijke beslissingen die men moet nemen in giftige omgevingen.