In "The Glass Castle" van Jeannette Walls reflecteert de auteur over haar ervaringen die opgroeien in New York City. Ze merkt op dat mensen in de stad vaak niet benaderbaar of onvriendelijk overkomen, maar ze interpreteert dit gedrag als een vorm van pretentie. Deze observatie benadrukt de complexe sociale interacties die het stadsleven kenmerken, waar individuen meer gericht zijn op hun eigen leven dan op het omgaan met vreemden.

Dit inzicht in de houding van New Yorkers suggereert een dieper commentaar op menselijke verbinding in bruisende omgevingen. Hoewel uiterlijke verschijningen kunnen wijzen op onthechting, impliceert Walls dat dit misschien een beschermende gevel is in een stad die bekend staat om zijn snelle tempo en concurrentievermogen. Uiteindelijk werpt haar perspectief licht op hoe stadsbewoners navigeren in relaties in een wereld die zich vaak isolerend kan voelen, ondanks dat ze door veel mensen omringd zijn.