Eens zaten geliefden aan verre oevers bij kaarslicht en doopten inkt naar perkament, waarbij woorden werden geschreven die niet konden worden gewist. Ze namen een avond om hun gedachten samen te stellen, misschien ook de volgende avond. Toen ze de brief stuurden, schreven ze een naam, een straat, een stad, een land en ze smolten was en verzegelden de envelop met een zegelring. Sarah had nog nooit zo'n wereld gekend. De snelheid overtrof nu de kwaliteit van woorden. Een snelle verzending was belangrijker.
(Once, lovers on faraway shores sat by candlelight and dipped ink to parchment, writing words that could not be erased. They took an evening to compose their thoughts, maybe the next evening as well. When they mailed the letter, they wrote a name, a street, a city, a country and they melted wax and sealed the envelope with a signet ring.Sarah had never known a world like that. Speed now trumped the quality of words. A fast send was more important.)
In een tijd lang voorbij, uitten geliefden hun diepste gevoelens door zorgvuldig vervaardigde brieven, die uren of zelfs dagen deden om hun emoties op perkament door kaarslicht te verwoorden. Dit proces omvatte een doordachte overweging van elk woord, met als hoogtepunt een elegant verzegelde envelop, compleet met was en een zegelring, zodat hun gevoelens, eenmaal gedeeld, permanent waren. De communicatie was intiem en reflecterend, vervaardigd met liefde en geduld en belichaamde de essentie van hun verbinding.
In schril contrast leeft Sarah in een tijdperk dat wordt gedomineerd door snelle communicatie, waarbij snelheid de diepte van de expressie overschaduwt. De onmiddellijkheid van het verzenden van een bericht wordt geprioriteerd boven de kwaliteit van de woorden zelf. Deze verschuiving weerspiegelt bredere maatschappelijke veranderingen, waarbij de schoonheid van handgeschreven correspondentie is vervangen door snelle, wegwerpinteracties, wat leidt tot een verlies van de diepgaande intimiteit die ooit geassocieerd is met liefdesbrieven.