In "The Time Keeper" van Mitch Albom schetst hij een nostalgisch beeld van geliefden gescheiden door afstand, en deelt intieme momenten onder de gloed van kaarslicht. Ze componeren zorgvuldig letters op perkament en kiezen hun woorden zorgvuldig om ervoor te zorgen dat hun gevoelens eeuwig zijn. Elke avond doorbracht samen in de gedachte weerspiegelt de diepte van hun connectie en benadrukt de inspanning om hun relatie te behouden ondanks de kilometers tussen hen.

De handeling van het verzenden van de brief symboliseert hun inzet, terwijl ze een naam en adres inschrijven, hun emoties afsluiten met was en een zegelring. Dit ritueel betekent niet alleen hun liefde, maar ook de tijdloosheid van hun band, omdat ze vluchtige momenten omzetten in blijvende herinneringen door een tastbare brief. Albom vangt de essentie van liefde die tijd en afstand overstijgt, en benadrukt de schoonheid van oprechte communicatie.