Eens, toen Giselle leefde, dacht hij aan de toekomst. Nu dacht hij alleen aan het verleden.
(Once, when Giselle was alive, he thought about the future. Now he only thought about the past.)
In "The First Phone Call from Heaven" van Mitch Albom reflecteert de hoofdrolspeler over hoe zijn perspectief in de loop van de tijd is verschoven. Toen Giselle leefde, voelde hij een gevoel van hoop en mogelijkheid met betrekking tot zijn toekomst. Na haar overlijden is zijn focus echter beperkt tot herinneringen aan hun gedeelde momenten, wat een diepgaand gevoel van verlies benadrukt.
Dit citaat omvat de emotionele reis van het personage, wat illustreert hoe verdriet iemands kijk kan transformeren door vooruit te kijken naar het stilstaan van herinneringen uit het verleden. Het benadrukt de strijd tussen het koesteren van goede herinneringen en het geconfronteerd met de leegte achtergelaten door de afwezigheid van een geliefde.