Alleen God kan het einde van je verhaal schrijven. God heeft me alleen gelaten, zei Dor. De oude man schudde zijn hoofd. Je was nooit alleen.
(Only God can write the end of your story.God has left me alone, Dor said.The old man shook his head. You were never alone.)
In "The Time Keeper" van Mitch Albom wordt het thema van goddelijke aanwezigheid en begeleiding benadrukt door het concept dat alleen God de autoriteit heeft om iemands levensverhaal te bepalen. De hoofdrolspeler, Dor, voelt zich verlaten en geïsoleerd en gelooft dat hij alleen is in zijn worstelingen. Deze reflectie benadrukt de menselijke neiging om zich in moeilijke tijden verlaten te voelen.
Een ouder personage biedt een cruciaal perspectief door Dor gerust te stellen dat hij nooit echt alleen was. Deze uitwisseling symboliseert het idee dat er zelfs op onze donkerste momenten een groter spiritueel ondersteuningssysteem is in het spel. De boodschap onderstreept het belang van geloof en de overtuiging dat God voortdurend betrokken is bij ons leven en onze verhalen regisseert, zelfs als we ons losgekoppeld voelen.