In het boek "The Five People You Meet In Heaven" van Mitch Albom onderzoekt de auteur de diepe impact die ouders hebben op het leven van hun kinderen. Hij illustreert hoe de ervaringen en acties van ouders blijvende cijfers op de jeugd kunnen achterlaten, waardoor ze worden vergeleken met delicaat glas dat elke aanraking absorbeert. Deze metafoor benadrukt zowel de kwetsbaarheid van kinderen als de verantwoordelijkheid van ouders bij het vormgeven van hun toekomst.

Albom erkent dat hoewel sommige ouders onbedoeld kleine onvolkomenheden kunnen veroorzaken, anderen meer significante schade kunnen veroorzaken, waardoor kinderen levenslange littekens achterblijven. Het idee dat de kindertijd wordt verbrijzeld in onherstelbare stukken, suggereert dat de invloed van de ouders verwoestende effecten kan hebben, waardoor het belang van koesteren en bewuste interacties in de ontwikkeling van een kind benadrukt.