PC of niet, groepen in het Midden -Oosten, inclusief Abu Nidal's, zijn geen tactici. Ze lopen nachtclubs in vastgebonden met explosieven, plantaardige autobommen, spuiten drukke markten met machinegeweervuur en vliegen vliegvliegtuigen vol brandstof in gebouwen. Gewoon en eenvoudig, ze zijn lafaards. Ze zullen niemand op één op één confronteren. Ze hebben niet de Savvy of de moed om in je gezichtsactiviteiten te doen.
(PC or not, Middle Eastern groups, including Abu Nidal's, are not tacticians. They walk into nightclubs strapped with explosives, plant car bombs, spray crowded markets with machine-gun fire, and fly hijacked planes full of fuel into buildings. Plain and simple, they're cowards. They won't confront anyone on a one-to-one basis. They don't have the savvy or the courage to do in-your-face operations.)
In "The Lions of Lucerne" door Brad Thor, bekritiseert de auteur de tactieken die worden gebruikt door extremistische groepen in het Midden -Oosten, waaronder de organisatie van Abu Nidal. Hij benadrukt dat deze groepen vertrouwen op willekeurig geweld en terreur in plaats van strategische, face-to-face confrontaties. Hun methoden omvatten aanvallen in openbare ruimtes, zoals markten en nachtclubs, die hij als laf en ineffectief kenmerkt in termen van echte moed of savvy.
Het perspectief van Thor suggereert dat deze groepen de neiging hebben om hun toevlucht te nemen tot brute, massacasualiteitsaanvallen in plaats van direct gevechten aan te gaan. Hij impliceert een gebrek aan tactische intelligentie onder deze groepen, met het argument dat hun afhankelijkheid van verrassing en vernietiging een fundamentele zwakte aangeeft. Over het algemeen roept de weergave vragen op over de aard van hun operationele strategieën en de psychologische profielen van hun leden.