In dit fragment schetst de auteur Laurie Notaro een levendig beeld van Holly's kwetsbaarheid voor het griepvirus. Ze illustreert de scène waar talloze microscopische deeltjes gevuld met bacteriën hulst omringen, van plan haar lichaam binnen te vallen. Deze beelden benadrukt de alomtegenwoordigheid van ziektekiemen en de constante dreiging die ze vormen voor ons welzijn, waarbij een gevoel van hulpeloosheid tegen dergelijke ongeziene vijanden wordt vastgelegd.

Notaro vergelijkt slim de missie van de ziektekiemen met haar eigen ervaringen met dating, en voegt een humoristische toets toe aan het anders grimmige scenario. Deze vergelijking weerspiegelt de absurditeit en vaak oncontroleerbare aard van het leven, of het nu gaat om ziektekiemen of relaties. De combinatie van humor en angst voor ziektekiemen benadrukt het unieke perspectief van de auteur op dagelijkse uitdagingen, combineert humor met een grimmige realiteit.