Arme Holly. Daar was ze, volledig onbewust, terwijl miljoenen minuten slijm deeltjes, die elk het griepvirus droegen, als regen in de lucht explodeerden. Het was hun kiemmissie om op haar te landen en te proberen hun weg te vinden naar een opening van haar lichaam, net als een date die ik ooit met mij had geprobeerd.
(Poor Holly. There she was, completely unaware while millions of minute mucus particles, each carrying the flu virus, exploded into the air like rain. It was their germ mission to land on her and try to find their way into an opening of her body, much like a date I once had attempted with me.)
In dit fragment schetst de auteur Laurie Notaro een levendig beeld van Holly's kwetsbaarheid voor het griepvirus. Ze illustreert de scène waar talloze microscopische deeltjes gevuld met bacteriën hulst omringen, van plan haar lichaam binnen te vallen. Deze beelden benadrukt de alomtegenwoordigheid van ziektekiemen en de constante dreiging die ze vormen voor ons welzijn, waarbij een gevoel van hulpeloosheid tegen dergelijke ongeziene vijanden wordt vastgelegd.
Notaro vergelijkt slim de missie van de ziektekiemen met haar eigen ervaringen met dating, en voegt een humoristische toets toe aan het anders grimmige scenario. Deze vergelijking weerspiegelt de absurditeit en vaak oncontroleerbare aard van het leven, of het nu gaat om ziektekiemen of relaties. De combinatie van humor en angst voor ziektekiemen benadrukt het unieke perspectief van de auteur op dagelijkse uitdagingen, combineert humor met een grimmige realiteit.