In het memoires van Jeannette Walls 'The Glass Castle' reflecteert de auteur over de opmerking van haar vader over Venus, de planeet die niet zijn eigen licht produceert maar eerder schijnt door het zonlicht te reflecteren. Deze observatie dient als een metafoor voor de manier waarop individuen soms kunnen vertrouwen op externe bronnen voor hun schittering of validatie in plaats van het van binnenuit te genereren. Het benadrukt de thema's van afhankelijkheid en externe verwachtingen in het verhaal.

Deze analogie illustreert de worstelingen waarmee muren en haar familie worden geconfronteerd, waar hun leven vaak afhankelijk is van externe invloeden en omstandigheden. De weerspiegeling van licht symboliseert zowel een gebrek aan autonomie als een verlangen naar acceptatie en erkenning, waarbij de complexiteit van menselijke relaties en eigenwaarde wordt benadrukt. Het moedigt lezers aan om het verschil te overwegen tussen echt innerlijk licht en dat wat alleen wordt weerspiegeld uit externe omstandigheden.