Regelmaat zonder enige metafysische waarde erachter, een schoonheid van ziel of karakter, was teleurstellender - en inderdaad weerzinwekkend - dan de eerlijke lukraak, de menselijke rommelige.
(Regularity without some metaphysical value behind it, some beauty of soul or character, was more disappointing – and indeed repulsive – than the honestly haphazard, the humanly messy.)
In "44 Scotland Street", Alexander McCall Smith, spreekt een kritiek op regelmaat uit wanneer het een diepere betekenis of intrinsieke schoonheid mist. Hij suggereert dat een rigide naleving van de orde onaantrekkelijk kan worden als het niet gepaard gaat met echte kwaliteiten zoals karakter of ziel. Dit gezichtspunt benadrukt het belang van authenticiteit en menselijke rotzooi over loutere structuur.
De reflectie van Smith suggereert dat de rijkdom van het leven voortkomt uit zijn onvolkomenheden en complexiteiten in plaats van van een steriel, perfect geregimenteerd bestaan. Dit perspectief stimuleert het omarmen van de chaos van de menselijke natuur, die vaak een diepere, meer herkenbare schoonheid onthult dan de kou van strikte regelmaat.
