Offer is een onderdeel van het leven. Het zou moeten zijn. Het is niet iets om spijt te krijgen. Het is iets om naar te streven. Kleine offers. Grote offers. Een moeder werkt zodat haar zoon naar school kan. Een dochter verhuist naar huis om voor haar zieke vader te zorgen.
(Sacrifice is a part of life. It's supposed to be. It's not something to regret. It's something to aspire to. Little sacrifices. Big sacrifices. A mother works so her son can go to school. A daughter moves home to take care of her sick father.)
In het leven is opoffering een onvermijdelijk aspect dat we allemaal tegenkomen, en het dient een groter doel in plaats van een bron van spijt te zijn. In plaats daarvan moeten we offers zien als mogelijkheden om te groeien en contact te maken met anderen. Dit perspectief moedigt ons aan om te streven om offers te brengen, zowel klein als groot, als een fundamenteel onderdeel van onze menselijke ervaring.
Bijvoorbeeld, een moeder werkt onvermoeibaar om ervoor te zorgen dat haar kind toegang heeft tot onderwijs, terwijl een dochter de moeilijke beslissing neemt om naar huis terug te keren om voor haar zieke vader te zorgen. Deze handelingen zijn een voorbeeld van de diepgaande impact van liefde en verantwoordelijkheid die inherent is aan opoffering, en presenteren hoe onze keuzes de mensen die we geven aanzienlijk kan beïnvloeden.