Offer op, "zei de kapitein." Je hebt er een gemaakt. Ik heb er een gemaakt. We maken ze allemaal. Maar je was boos over de jouwe. Je bleef maar nadenken over wat je hebt verloren. Je hebt het niet begrepen. Offer is een onderdeel van het leven. Het zou moeten zijn. Het is niet iets om spijt te krijgen. Het is iets om naar te streven. Kleine offers. Grote offers. Een moeder werkt zodat haar zoon naar school kan. Een dochter verhuist naar huis om voor haar zieke vader te zorgen.
(Sacrifice," The Captain said. "You made one. I made one. We all make them. But you were angry over yours. You kept thinking about what you lost.You didn't get it. Sacrifice is a part of life. It's supposed to be. It's not something to regret. It's something to aspire to. Little sacrifices. Big sacrifices. A mother works so her son can go to school. A daughter moves home to take care of her sick father.)
In de dialoog van "De vijf mensen die je in de hemel ontmoet, benadrukt de kapitein het concept van opoffering als een inherent aspect van het leven. Hij erkent dat iedereen offers brengt, maar wijst erop dat de woede van het personage voortkomt uit stilstand van persoonlijk verlies in plaats van de waarde van het opoffering zelf te herkennen. Opoffering mag niet worden bekeken door de lens van spijt, maar als...