Joseph Scriven componeerde de geliefde hymne "Wat een vriend we hebben in Jezus" als een reactie op diepgaand persoonlijk verlies, specifiek na de tragische verdrinking van zijn verloofde. Dit evenement markeerde niet alleen een belangrijk moment in zijn leven, maar inspireerde ook een stuk dat met velen resoneert vanwege de thema's van geloof en troost in het licht van verdriet.

Op dezelfde manier kwam de hymne van George Matheson "O Love That Wilt Not Let Me Go" voort uit zijn eigen hartzeer, terwijl hij te maken kreeg met afwijzing van zijn verloofde vanwege zijn naderende blindheid. Het emotionele gewicht van zijn ervaringen voedde de creatie van een hymne die niet aflatende liefde en toewijding uitdrukt, en benadrukt de kracht van geloof om troost te bieden tijdens de uitdagingen van het leven.