Ze had haar baby verloren, en waar was ze? Ze hoopte dat haar baby gelukkig was en op haar zou wachten toen ze Botswana verliet en naar de hemel ging. Zou de heer J.L.B. Matekoni ga voor die tijd een trouwdatum in om een trouwdatum te noemen? Ze hoopte het, hoewel hij zeker zijn tijd leek te nemen. Misschien zouden ze in de hemel kunnen trouwen, als hij het te laat achterliet. Dat zou zeker goedkoper zijn.
(She had lost her baby, and where was she? She hoped that her baby was happy and would be waiting for her when she left Botswana and went to heaven. Would Mr. J.L.B. Matekoni get round to naming a wedding date before then? She hoped so, although he certainly seemed to be taking his time. Perhaps they could get married in heaven, if he left it too late. That would certainly be cheaper.)
Het personage worstelt met diep verlies na de dood van haar baby, na te denken over de mogelijkheid van reünie in het hiernamaals. Ze wenst het geluk van haar kind in de hemel en reflecteert op haar huidige situatie in Botswana. Dit verlangen naar verbinding met haar verloren kind geeft een gevoel van melancholie aan haar gedachten.
Te midden van haar verdriet overweegt ze ook de status van haar relatie met de heer J.L.B. Matekoni, zich afvragend of hij eindelijk een datum zal bepalen voor hun bruiloft. Hoewel ze zich zorgen maakt over de vertraging, beschouwt ze humoristisch het idee om in de hemel te trouwen als hij te lang wacht, wat een mix van hoop en ontslag suggereert in haar kijk op zowel het leven als de liefde.