Ze had de woorden gemompeld zonder zich te realiseren, zo onbedoeld als ze had gezegd co-directeur. Het was een zorgwekkend vooruitzicht: als iemand begon te zeggen wat men dacht, zouden de resultaten heel gênant kunnen zijn. Ze zou kunnen denken, oh, er gaat MMA Makutsi weer klinken over de gebruikelijke dingen, en als zij dat zou zeggen, de gevolgen zouden ongemakkelijk zijn. Er zouden allerlei misverstanden zijn ... of zouden ze überhaupt misverstanden zijn? De waarheid zou uitbreken, zoals de zon die van achter een wolk uitkomt, en we zouden elkaar allemaal perfect goed begrijpen, omdat we zouden weten wat we van elkaar dachten.
(She had muttered the words without realising, as unintentionally as she had said co-director. It was a worrying prospect: if one started to say what one was thinking, the results could be very embarrassing. She might think, Oh, there goes Mma Makutsi again-sounding off about the usual things, and were she to say that, the consequences would be awkward. There would be all sorts of misunderstandings … or would they be misunderstandings at all? Truth would break out, rather like the sun coming out from behind a cloud, and we would all understand one another perfectly well, because we would know what we thought of each other.)
In het fragment drukt het personage onbedoeld gedachten uit over haar collega, MMA Makutsi, zonder zich volledig bewust van de implicaties. Dit benadrukt de fijne lijn tussen eerlijke communicatie en het risico van gênante misverstanden wanneer je vrijelijk over iemands gedachten spreekt.
Deze situatie roept de vraag op of een dergelijke openhartigheid tot duidelijkheid zou leiden of eenvoudigweg relaties zou compliceren. Hoewel de waarheid mensen dichterbij kan brengen, kan het ook ongemakkelijke realiteiten blootleggen. Uiteindelijk kan het onthullen van echte gedachten een dieper begrip bij individuen vergemakkelijken, verwant aan zonlicht dat door wolken breken.