DE ZONDE IS HET MONSTER dat we graag ontkennen. Het kan ons achtervolgen, een stukje uit ons leven bijten, weer terugkomen en opnieuw bijten, en zelfs als we bloeden en strompelen, geloven we liever dat er niets is gebeurd. Dat maakt de zonde tot het perfecte monster, een menseneter die zijn slachtoffers verblindt en verdooft, hen ervan overtuigt dat er niets aan de hand is en dat het niet nodig is om te vluchten, en ze vervolgens op zijn gemak opeet.
(SIN IS THE MONSTER we love to deny. It can stalk us, bite a slice out of our lives, return again and bite again, and even as we bleed and hobble, we prefer to believe nothing has happened. That makes sin the perfect monster, a man-eater that blinds and numbs its victims, convincing them that nothing is wrong and there is no need to flee, and then consumes them at its leisure.)
In het boek 'The Oath' van Frank E. Peretti wordt de zonde afgeschilderd als een op de loer liggend gedrocht dat individuen vaak weigeren te erkennen. Dit wezen, dat symbool staat voor onze wandaden, kan pijn en schade aanrichten, maar toch hebben we de neiging zijn aanwezigheid te negeren, in de overtuiging dat we er niet door worden beïnvloed. Deze ontkenning zorgt ervoor dat we in de val lopen, want hoe meer we het probleem afwijzen, hoe kwetsbaarder we worden voor de destructieve aard ervan.
De auteur illustreert op doeltreffende wijze hoe zonde zijn slachtoffers kan misleiden, waardoor zij zich veilig kunnen voelen, ondanks de schade die zij aanricht. Dit valse gevoel van veiligheid zorgt ervoor dat de zonde hen langzaam verteerd zonder dat ze zich ervan bewust zijn, waardoor ze in stilte lijden. Het concept van zonde als ‘menseneter’ benadrukt het gevaar van het negeren van onze verkeerde daden, en benadrukt het belang van het erkennen en aanpakken van deze kwesties om verdere schade te voorkomen.
