Dit is dus liefde, zei hij tegen zichzelf, terwijl hij probeerde zijn eigen overweldigende gevoelens te onderzoeken met het rationele fragment van zijn geest. Dit is het krachtige, afschuwelijke verlangen waardoor moeder trouwde met die ellendige tiran die ik vader moest noemen. Hoeveel ongelooflijk domme helden in verhalen hebben waanzinnig gevaarlijke dingen gedaan omdat ze verliefd waren? Meer nog: hoeveel krankzinnige dingen ga ik daardoor doen?
(So this is love, he said to himself, trying to examine his own overwhelming feelings with the rational fragment of his mind. This is the powerful, horrible longing that made Mother marry that miserable tyrant I had to call Father. How many unbelievably stupid heroes in stories did insanely dangerous things because they were in love? More to the pint, how many insane things am I going to do because of it?)
De hoofdpersoon denkt na over de aard van liefde en worstelt met de intense emoties die het in hem oproept. Hij analyseert zijn gevoelens door een lens van de rede en herinnert zich het krachtige verlangen dat zijn moeder ertoe bracht met zijn gewelddadige vader te trouwen. Deze connectie met zijn familiegeschiedenis weegt zwaar op zijn gedachten terwijl hij nadenkt over de tol die liefde eist bij het nemen van beslissingen.
Hij zet vraagtekens bij de roekeloze acties van helden in verhalen die vaak dwaas handelen uit liefde, terwijl hij nadenkt over de gevaarlijke paden die hij zou kunnen bewandelen vanwege zijn eigen gevoelens. Deze introspectie onthult een diep conflict tussen emotie en rede, en illustreert de dualiteit van liefde als zowel een mooie als destructieve kracht in zijn leven.
