Het citaat "Solitude was de hermitage van haar ziel" uit het boek "A Dangerous Place" van Jacqueline Winspear vangt de essentie van de relatie van een personage met eenzaamheid. Het suggereert dat het personage een diep, persoonlijk toevluchtsoord vindt in alleen zijn, en de nadruk legt op eenzaamheid, niet als een staat van eenzaamheid, maar als een toevluchtsoord voor introspectie en spirituele groei. Deze notie van eenzaamheid biedt een ruimte voor zelfontdekking en genezing, waardoor het personage kan nadenken over haar innerlijke leven weg van maatschappelijke eisen.
In de context van de roman wordt deze eenzaamheid een cruciaal element in het begrijpen van de reis van het personage. Het illustreert hoe momenten van isolatie kunnen leiden tot diepgaande inzichten en persoonlijke kracht. Door eenzaamheid als een heilige ruimte te behandelen, kan het personage haar gedachten en emoties confronteren en een transformerend aspect van haar persoonlijkheid en ervaringen onthullen. Dit thema resoneert in het hele verhaal en benadrukt de dubbele aard van alleen zijn: zowel een uitdaging als een bron van empowerment.