In "The Five People You Meet In Heaven" van Mitch Albom vindt het personage dat Eddie vreugde vindt in het optillen van kinderen, een eenvoudige handeling die geluk brengt. Hij merkt echter de bitterzoete uitdrukking op de gezichten van de moeders, wat suggereert dat hoewel de lift vreugde brengt, het ook herinneringen oproept aan een dieper verlangen of verlies. Dit moment benadrukt de complexiteit van geluk, verweven met nostalgie en het gewicht van onvervulde emoties.

De situatie weerspiegelt de interne strijd van Eddie, omdat hij zich realiseert dat zijn acties, hoewel onschuldig en opbeurend, anderen kunnen herinneren aan wat ze missen. Het citaat dient als een aangrijpende herinnering dat vreugde vaak naast verdriet bestaat en onthult hoe schijnbaar luchtige interacties worden gelaagd met diepere gevoelens. De ervaring van Eddie fungeert als een metafoor voor de verbindingen tussen verleden en heden, vreugde en verdriet, ter illustratie van de complexiteit van menselijke relaties.