Soms leek de wereld zo oneerlijk: goede mensen werden bedrogen of gepest door slechte mensen, en de slechte mensen leken ermee weg te komen. Als hij er maar iets aan kon doen, zei hij tegen zichzelf. Maar toen dacht hij: wat kan ik mogelijk doen? En het antwoord, leek het hem, was: niet veel.
(Sometimes the world seemed so unfair: good people were tricked or bullied by bad people, and the bad people seemed to get away with it. If only he could do something about it, he said to himself. But then he thought: What can I possibly do? And the answer, it seemed to him, was: Not much.)
Het verhaal weerspiegelt een diep gevoel van frustratie met het onrecht in de wereld, waar goedbedoelde individuen vaak lijden door toedoen van kwaadaardige. De hoofdrolspeler worstelt met gevoelens van hulpeloosheid terwijl hij de oneerlijkheid om hem heen observeert en zich afvraagt waarom slechte daden ongestraft blijven terwijl goede mensen lijden ondergaan. Dit interne conflict drijft hem ertoe zijn eigen vermogen om verandering te bewerkstelligen te overwegen.
Uiteindelijk blijft hij nadenken over de beperkingen van zijn macht en invloed, zich realiserend dat hij, ondanks zijn verlangens voor gerechtigheid, zich bijna machteloos voelt om een aanzienlijke impact te hebben. Deze realisatie vangt de strijd die velen worden geconfronteerd bij het confronteren van de realiteit van moraliteit en de vaak oneerlijke aard van het leven.